Energjia kinetike

Energjia kinetike është aftësia e trupave që të kryejnë punë për shkak se kanë një shpejtësi të caktuar. Për ta llogaritur energjinë kinetike të trupit me masën $m$, i cili lëviz me shpejtësi $v$, bëhet llogaritja e punës, e cila nevojitet që forca $F$ ta nxitojë trupin në ndonjë rrugë nga gjendja e qetësisë deri në gjendjen me shpejtësi $v$. Pra, madhësia e energjisë kinetike $E_k$ është e barabartë me punën e cila është kryer në mënyrë që trupi ta ketë fituar shpejtësinë $v$. Ajo punë ështe... energjia kinetike eshte nje energji shume aktive pra eshte nje energji austrialemente.duke u nisur nga kjo pike pamje ne kuptojme qe kemi te bejme me energjine kinetike

$A=Fs$

Meqenëse forca është konstante, do të jetë $F=ma$, kurse lëvizja do të jetë njëtrajtësisht e nxituar, përkatësisht rruga është

$s=\frac{1}{2}a{t}^2,$

atëherë ekuacioni për punën mekanike do të jetë:

$A=ma\cdot \frac{1}{2}a{t}^2=\frac{1}{2}m{a}^2{t}^2,$

dhe meqenëse është $v=at$, atëherë energjia kinetike do të jetë:

$A=E_k=\frac{1}{2}m{v}^2.$

Në qoftë se trupi kryen punë negative $(A<0)$, atëherë energjia kinetike e tij zvogëlohet $(\mathrm{\Delta }{E}_k<0)$. Në qoftë se mbi trup kryhet puna pozitive $(A>0)$, atëherë energjia kinetike e tij zmadhohet $(\mathrm{\Delta }{E}_k>0)$. Në rast se puna është e barabartë me zero $(A=0)$, atëherë energjia e trupit do të mbetet konstante. Automobili që lëviz nëpër autostradë ka energji kinetike të translacionit,ndërsa rrota e makinës ka energji kinetike të rrotacionit.

Historia dhe etimologjia

Mbiemri kinetik i ka rrënjët në fjalën greke κίνησις kinesis, që do të thotë "lëvizje". Dikotomia midis energjisë kinetike dhe energjisë potenciale mund të gjurmohet në konceptet e Aristotelit për aktualitetin dhe potencialin.[3]

Parimi në mekanikën klasike që E ∝ mv2 u zhvillua për herë të parë nga Gottfried Leibniz dhe Johann Bernoulli, të cilët e përshkruanin energjinë kinetike si forcën e gjallë, vis viva. 1722. Duke hedhur peshat nga lartësi të ndryshme në një bllok balte, Willem's Gravesande përcaktoi se thellësia e depërtimit të tyre ishte proporcionale me katrorin e shpejtësisë së tyre të goditjes. Émilie du Châtelet njohu implikimet e eksperimentit dhe publikoi një shpjegim.[5]

Termat energji kinetike dhe punë në kuptimet e tyre aktuale shkencore datojnë që nga mesi i shekullit të 19-të. Kuptimi i hershëm i këtyre ideve mund t'i atribuohet Gaspard-Gustave Coriolis, i cili në 1829 botoi punimin e titulluar Du Calcul de l'Effet des Machines që përshkruan matematikën e energjisë kinetike. William Thomson, më vonë Lord Kelvin, i jepet merita për shpikjen e termit "energji kinetike" c. 1849–1851.[6][7] Rankine, i cili kishte prezantuar termin "energji potenciale" në 1853, dhe frazën "energji aktuale" për ta plotësuar atë,[8] më vonë citon William Thomson dhe Peter Tait si zëvendësues të fjalës "kinetike" për "aktuale".

Shiko dhe këtu

• Energjia potenciale